Gelecekte çalışma düzenleri nasıl olacak acaba dedik dedik, kendimizi tam da geleceğin ortasında bulduk. İşte tam da bugün, o çok merak ettiğimiz geleceği pratik ediyoruz! Neler daha iyiye gitti, nelerde birazcık daha yolumuz var, derleyip topladık.

Ben evde sıkılırım!

“Yok ya daha neler! Ben her gün işe giderim! Evde ne yapacağız, sıkılırım hem her gün evde…” günlerini geçtik ve şu an içinde olduğumuz zamana ve duruma geldik!

Başta sıkıldık sıkılmadık, nasıl olacak, hem işler yolunda olmalı hem de yanlış anlaşılmamalı derken, “rahatmış ya aslında!” günlerine evrildikçe evrildik bu yolda. Gördük ki aslında evlerden de oluyormuş. Hem daha geniş kitlelere ulaşarak, hem de daha çok paylaşarak. Yani ofiste belli bir çalışma ortamı olmasa da, belli bir adres olmasa da kalpler bir olduktan sonra, bilgi evrensel olduktan sonra! Ne ki ofissizlik?

Rahatlık hayatımıza geldi!

Evlerdeyiz, hem de dilediğimiz kıyafetle! Daha ne olsun. Yani hiç olmadı mı size, işe eşofmanla gitme isteği? Spor ayakkabılarımı giysem de rahatça iş yapsam, şimdi evde olmak, koltuğumda yayılmak vardı dediğimiz günler?  İşte, dileklerimiz gerçek oldu! Bu konforun bize sağladığı faydalara odaklandığımızda ise meyvelerini toplayıp rahatlığın yaratıcılığa etkisini gözlemleme vakti geldi çattı!

Işığı yakala, kamerada parla!

Doğru açıyı ayarlayıp kameranın karşısına geçtin mi, ta- dam! Toplantıdasın! Toplantılar daha da hızlı, kısa ve net oluyor. Aslında iletişim ister istemez daha açık ve dürüst oldu bu dönemde. İşlerin uzaktan ve yolunda gitmesi için, paylaşımlar arttı, toplantıların  seyri değişti. Bireysel olmaktan çok, birlik olma isteği ve çözüm odaklı konuşmalar arttı toplantılarda.

Bugün bende, yarın sendeyiz! Online!

Fiziksel toplantıların yerini online’lar aldıkça, sohbetlerin, buluşmaların da muadili online day’ler oldu. Çok normal ve aynı zamanda güzel. Aslında kalpler bir olduktan sonra uzak, yakın fark etmez. Birbirimize ne kadar da bağlı olduğumuzu, paylaşmanın yeri ve zamanı olmadığını gördüğümüz bu süreçte online trafik de epey yoğun! Ama itiraf etmek gerek ki oldukça  keyifli!

Görünmez iplerle, kalpten bağlıyız!

Öğrenmek hiç bitmeyen bir yolculuk. Öğrenirken paylaşmak ise, büyümenin temellerinden. Hepimiz birbirimize kalpten bağlıyız. Çalışırken, sosyalleşirken, üretirken yaratırken. Ha! Bir de, online bağlıyız!

Buralarda birazcık daha yolumuz var:

• Evden çalışmak, hala bazı yöneticiler tarafından ‘hiç çalışmamak’ olarak algılanabiliyor. Kontrol etme isteği, gereksiz iş yükleri yaratmak, performansı ne yazık ki iyi etkilemiyor. Verilen görevler bittiği sürece, evden ya da ofisten, fark eder mi sizce de?
• Evden çalışmak, hep çalışmak da değildir. Nasıl olsa evdesin, ne olur baksan şu işe demek takdir edersiniz ki çok şık bir tavır değil. İş olmadan da evde ailemizle birlikte olmak isteyebiliriz, dinlenmek isteyebiliriz, hiçbir şey yapmamak hakkını da kullanmak isteyebiliriz.
• Toplantılar çok daha kısa ve sonuç odaklı oldu. Tabi niceliği artmadığı sürece. Birbirimizi fiziken göremesek de yazılı olarak süreci tamamlayabileceğimiz işler için her fırsatta videolu toplantılar düzenlemekten kaçınmak iyi olacaktır.

 the 4C1H team